Morskie piękności

Najpiękniejszymi statkami są żaglowce. Nic nie przebije widoku białych żagli na morzu. Statki napędzane silnikami jednak też mogą być piękne. Dla mnie najpiękniejszym zbudowanym do tej pory statkiem jest Titanic. Chodzi mi o jego sylwetkę, nie wnętrze. Dla mnie Titanic to piękno i proporcje.

A tak go określają forumowicze z polskiego forum o Titanicu:

Titanic był piękny głównie ze względu na swoje proporcje: długi, a jednocześnie wąski i smukły, z bardzo ograniczoną i jednolitą nadbudówką - niemalże zero wystających elementów, mostek idealnie wkomponowany w pokład łodziowy, a nie uniesiony o jeden czy dwa pokłady (jak np. na Lusitanii). No i ostatni, fałszywy komin, dzięki któremu jednolita nadbudówka z profilu wyglądała na symetryczną. Ponadto, kosztem pasażerów niższych klas, nie rozbudowano prawie w ogóle rufowej nadbudówki (tak jak u Cunarda czy choćby w późniejszym bliźniaczym Olympicu), przez co statek miał zbliżone proporcjami obie strony: rufową i dziobową. Oczywiście, wystający ponad wodę ster jachtowy też dodawał uroku, podobnie jak pozbycie się szalup z centralnej części statku.

perek  

Był idealnym połączeniem potężnego liniowca i lekkiej, zwiewnej sylwetki jachtu. Coś pięknego.

manfred 

http://www.statekmarzen.fora.pl/titanic-ogolnie,3/titanic-vs-olympic-aparycja,604-15.html#28042

To zdanie napisane przez forumowicza Manfreda mówi dlaczego jest taki piękny.

RMS Titanic

Drugim pięknym statkiem był Olympic, ale przed przebudową. Natomiast trzeci z olimpijskiej trójki już nie jest piękny przez umieszczenie łodzi ratunkowych na pokładzie.

RMS Olympic

RMS Britannic

Inne piękne statki

RMS Queen Mary 2

Ten statek powstał dzięki Titanicowi. Szef armatora, czyli firmy Cunard dysponująca licencją na przewozy transatlantyckie oglądnął film Titanic Jamesa Camerona i powziął decyzję o budowie nowego liniowca, który będzie pływał na trasie Southampton ― Nowy Jork. Gdyby nie ta decyzja już żaden statek nie pływałby na tej trasie. A tak, od 2004 roku Queen Mary 2 trzydzieści razy do roku odbywa swój rejs. Ma ona 345 m długości, 41 m szerokości 72 m wysokości. Rejs do Nowego Jorku trwa sześć dni. Więcej informacji na stronie armatora [link]

RMS Queen Mary 2

RMS Mauretania

Słynna, najszybsza Mauretania, wielkorotna zdobywczyni Błękitnej Wstęgi Atlantyku (trofeum dla statku przebywającego Atlantyk w najkrótszym czasie). Jedna z trzech siostrzanych statków (Lusitania i Aquitania) Cunarda. Do czasów pojawienia się Olympica i Titanica uchodziła za najelegantszy statek.

RMS Mauretania

RMS Queen Mary

Brytyjski liniowiec pasażerski zbudowany w 1934 roku o długości 311 metrów. W 1936 roku zdobył Błękitną Wstęgę Atlantyku z prędkością prawie 32 węzłów. Nazwany na cześć małżonki króla Jerzego V. W czasie wojny był wojennym transportowcem i do niego należy rekord świata w przewozie ludzi, bowiem przewiózł 16000 żołnierzy w jednym rejsie. Grał rolę Titanica (w filmie a 1979 roku) oraz jako Titanic II i główną rolę w filmie Tragedia Posejdona.

RMS Queen Mary

RMS Queen Elizabeth

Druga królowa Cunarda była gotowa w 1940 roku. Był to wtedy największy statek na świecie. Nie odbył się jego tradycyjny dziewiczy rejs, trwała wojna. W tajemnicy, w swoim pierwszym rejsie popłynął do Nowego gdzie został transportowcem wojska. Był nim do 1946 roku. Poźniej pływał na atlantyckich trasach. W siedemdziesiątych latach został sprzedany do Hongkonu i w tajemniczych okolicznościach spłonął.

RMS Queen Elizabeth

MS Niew Amsterdam

To holenderski liniowiec pasażerski z 1938 roku. Ten statek był wizytówką Holandii i uważany za najładniejszy ich statek. Jego wnętrze było imponujące, stworzone przez najlepszych holenderskich artystów i docenione przez psażerów, którzy lubili dyskretną elegancję.

MS Niew Amsterdam

SS Ile de France

Francuski liniowiec pasażerski z 1927 roku. Po wojnie przebudowany (usunięcie trzech kominów). Uratował 750 rozbitków w katastrofie statku SS Andrea Doria.

SS Ile de France
http://destinodosnavios.blogspot.com/2012/04/ile-de-france.html

SS America

Amerykański liniowiec pasażerski wybudowany w 1940 roku. W 1964 roku został sprzedany, zmienił nazwę na Australis i stał się statkiem wycieczkowym z jedną klasą. W 1994 roku ponownie sprzedany i został nazwany American Star. W czasie transportu na miejsce przeznaczenia zerwał się z holu i osiadł na mieliźnie w pobliżu Wysp Kanaryjskich. Po pewnym czasie rufa oderwała się od statku i zatonęła. W 2005 część pozostała część statku przewróciła się. Obecnie cała jest pod wodą.

SS America
http://cruiselinehistory.com/wp-content/uploads/2009/04/america-leaving-nyc-1.jpg

SS Normandie

Słynna piękność była francuskim liniowcem zbudowanym w 1932 roku. Była nie tylko piękna, ale też największa i najszybsza, zdobywając Błękitną Wstęgę Atlantyku.

Normandie była zjawiskiem i klasą samą dla siebie, realizacją najśmielszych marzeń techników, architektów, artystów i tysięcy wykonawców rozsianych w całej Francji i dumnych w tym wspaniałym dziele geniuszu ludzkiego, nazywanym klejnotem francuskiej marynarki handlowej. Dodajmy, że była klejnotem nie tylko marynarki francuskiej lecz okrętów wszystkich czasów, szczytową syntezą techniki i sztuki. [1]

SS Normandie

RMS Lusitania

Siostrzany statek popłynął w rejs pół roku wcześniej niż Mauretania.  W kolejnym rejsie ustanowił rekord przebycia Atlantyku w czasie mniejszym niż pięć dni. W czasie I wojny światowej został storpedowany przez niemiecki okręt wojenny i poszedł na dno w czasie 18 minut, a z nim około 1200 osób. Płynęło na nim ponad stu Amerykanów, którzy zginęli.  Atak na ten statek był powodem przystąpienia do I wojny światowej przez USA.

RMS Lusitania

MS Gripsholm

Szwedzki liniowiec z 1957 pływający z Göteborgu do Nowego Jorku przez czternaście lat. Później parę lat był wycieczkowcem. W 2001 roku płynąc na zezłomowanie zatonął (południowa Afryka).

MS Gripsholm

SS United States

Amerykański liniowiec z 1952 roku. Zbudowany został tak, aby w przypadku wojny mógł zostać transportowcem wojska mogącym pomieścić 14000 żołnierzy. W swoim pierwszym rejsie zdobył Błękitną Wstęgę Atlantyku. jest ostatnim liniowcem, który zdobył to trofeum Po 17 latach pływania na atlantyckich trasach został wycofany. Stoi w porcie w Filadelfii.

SS United States
http://parablesblog.blogspot.com/2013/05/mayday.html

RMS Queen Elizabeth 2

Brytyjski liniowiec z 1969 roku, później wycieczkowiec. Obecnie ma być pływającym hotelem.

RMS Queen Elizabeth 2

TSS Michelangelo

Jeden z dwóch ostatnich dużych włoskich liniowców kursujących na trasie Genua ― Nowy Jork. Jego bliźniakiem był powstały trochę później Rafaello. W sylwetce zwracają uwagę ażurowe kominy  przykryte wielką, ważącą 11 ton płytą. Płyta ta miała usprawniać odrzut dymu z kominów.

TSS Michelangelo

SS Andrea Doria

Liniowiec z 1953 roku, który zapoczątkował nowoczesny typ statku z tzw. szkoły włoskiej. Jego bliźniakiem był Cristoforo Colombo. 25 lipca 1956 roku doszło do zderzenia ze statkiem MS Stockholm koło wyspy Nantucket (USA). Była to tzw. katastrofa radarowa, kiedy w tamtych latach trudno było określić na podstawie ekranu rzeczywisty kurs statku. Silny przechył statku uniemożliwił spuszczanie wszystkich łodzi ratunkowych. Uratowały pasażerów statki przybywające z pomocą jak sprawca tej tragedii MS Stockholm (533 osoby), SS Ile de France (760 osób) i inne. Po jedenastu godzinach od zderzenia SS Andrea Doria zatonął. Zginęło 52 osoby, uratowano 1706 osób.

SS Andrea Doria

SS France

Francuski liniowiec z 1961 roku pływający na linii Le Havre ― Nowy Jork do 1974 roku. Od 1980 roku pływał jako wycieczkowiec i nazywał się SS Norway. Później jeszcze kilkakrotnie zmieniał właścicieli, zezłomowany w 2008 roku.

SS France

MS Polonia II

Muszę tutaj napisać o tym statku. Gdyby powstał, to dołączyłby do tej listy. A wielka szkoda, że skończyło się tylko na planach. Te plany powstały w latach 1962 ― 1964.

MS Polonia II

Oznaczenia statków:

RMS (Royal Mail Ship albo Royal Mail Steamer) ― Statek Poczty Królewskiej, tj. przewożący pocztę brytyjską

SS, s/s (Steam Ship niekiedy: Sail Ship) ― Statek parowy lub Statek żaglowy

TSS (Turbine Steam Ship lub: Twin screw ship) ― Turbinowy statek parowy (lub: Statek dwuśrubowy)

MS, m/s (Motor Ship) ― Statek motorowy

[1] Witold J. Urbanowicz — Transatlantyki. Zarys ich dziejów i techniki 

Bibliografia:

Witold J. Urbanowicz — Transatlantyki. Zarys ich dziejów i techniki — Wydawnictwo Morskie —  Gdańsk 1977

Wikipedia

Dwie komisje badały katastrofę "RMS Titanic"

Do zbadania katastrofy Titanica powolano dwie komisje: amerykańską i brytyjską. Komisja Senatu USA zaczęła obrady jako pierwsza, a brytyjska komisja Izby Handlu była sędzią we własnej sprawie, bowiem do niej należało dopuszczanie statków do służby na morzu. 

Komisje chciały uzyskać odpowiedź na pytanie: 

W jaki sposób doszło do katastrofy Titanica? ― Komisja amerykańska.

Dlaczego doszło do katastrofy Titanica? ― Komisja brytyjska.

W nocy 15 kwietnia 1912 roku na Atlantyku zatonął RMS Titanic. Spoczął na głębokości około 4000 metrów pod poziomem morza. Rankiem rozbitków podjęła RMS Carphatia. Pierwsze medialne doniesienia o katastrofie były pełne sprzeczności. Nie wiedziano dokładnie co się stało. Zatonięcie Titanica obserwowali pasażerowie i załoga, oni byli jedynymi świadkami tego wydarzenia. Wcześniej, w świat poszła informacja, że Titanic zderzył się z gorą lodową. Nie było wiadomo co się stało ze statkiem, z pasażerami. Pierwsze informacje miały uspokajający charakter, mówiono, że statek nie zatonął, są na miejscu inne statki, które ratują pasażerów. Późniejsze wiadomości były bliższe prawdy. Co ciekawe, armator czyli White Star Line podawał, że wszystkich pasażerów uratowano, a Titanic jest holowany do Halifaxu, ta dezinformacja skończyła się wieczorem 16 kwietnia.

Radiostacja Carphatii milczała poza podaniem listy uratowanych ludzi. 18 kwietnia, wieczorem Carpathia przybyła do Nowego Jorku z rozbitkami na pokładzie. Po jej przybyciu do Nowego Jorku nastąpiła istna lawina wiadomości. Tragedia Titanica w swoim realiżmie przyćmiła wszelkie sensacje. Podawano wiele informacji w tym nieprawdziwych. Na przykład pisano, że kapitan Smith znajdował się w stanie odurzenia alkoholowego, pierwszy oficer Murdoch zastrzelił się na mostku, inni oficerowie strzelali w tłum pasażerów itd.

RMS Titanic, pływał pod banderą brytyjską, jednak należał do White Star Line (spółki zależnej) w holdingu żeglugowym International Mercantile Marine (IMM). Ten holding był własnością Amerykanina Johna Pierponta Morgana.

Senator William Alden Smith był inicjatorem ustaw o bezpieczeństwie amerykańskich kolei żelaznych w ciągu ostatnich dwudziestu lat. J.P. Morgan był właścicielem sieci kolei żelaznych oraz holdingu żeglugowego International Mercantile Marine (IMM), do którego należała White Star Line. Dlatego Smith zdecydował się na przeprowadzenie śledztwa w sprawie zatonięcia Titanica. Senat podjął uchwałę (17 kwietnia 1912) o utworzeniu komisji. W jej skład weszło siedmiu senatorów. Komisja uzyskała poparcie prezydenta USA Tafta. Jej przewodniczącym został senator Smith.

Postanawia się, że Komitet ds. Handlu, lub jej podkomisja, jest upoważniony i skierowany do zbadania przyczyn prowadzących do katastrofy Titanica z White Star Line.

Komisja amerykańska przesłuchuje B.Ismaya

Prace komisji trwały od 19 kwietnia do 22 maja 1912. Przesłuchano 86 świadków.
Po zakończeniu przesłuchań komisja doszła do wniosku, że ani koncern IMM, ani armator White Star Line, ani oficerowie Titanica nie dopuścili się zaniedbań w świetle obowiązującego wtedy prawa. Przez te złe przepisy zginęło 1500 osób. Te przepisy konicznie należało zmienić.
W swojej końcowej mowie senator Smith jednak uznał częściowo winnym kapitana Edwarda Smitha. Chodziło o to, aby panujące i akceptowane od lat zwyczaje na liniowcach atlantyckich uległy zmianie. Aby bezpieczeństwo pasażerów było ważniejsze od przestrzegania rozkładu jazdy. W zaleceniach komisji między innymi było:
― postawienie takiej ilości łodzi ratunkowych, aby zmieścili się wszyscy pasażerowie i załoga,
― zmniejszenie prędkości statku w trudnych warunkach,
― całodobowy dyżur radiooperatorów.
Zaproponowano wprowadzenie patroli lodowych na północnym Atlantyku.

Komisja brytyjska Izby Handlu została powołana dekretem królewskim. Składała się z przewodniczącego i pięciu asesorów. Przewodniczącym komisji został lord Mersey, komisarz do spraw katastrof morskich.

Komisja brytyjska przesłuchuje sir Duff-Gordona

Komisja obradowała od 2 maja do 3 lipca 1912 roku. Przesłuchała ona 96 świadków. W raporcie końcowym ustalono, że katastrofa Titanica nastąpiła w wyniku zderzenia z górą lodową. Zderzenie nastąpiło z powodu zbyt dużej szybkości statku, u którego nie stwierdzono wad konstrukcyjnych. Liczba szalup, która była zgodna z przepisami Izby Handlu okazała się niewystarczająca i należało te przepisy zmienić. Nikt nie został obwiniony.

Tak o pracy brytyjskiej komisji mówił jedyny uratowany oficer z Titanica ― Charles Lightoller

Najpierw Izba Handlu uznała ten statek za zdolny do żeglugi pod każdym względem, w całym tego słowa znaczeniu i z dostateczną rezerwą bezpieczeństwa dla każdego na jego pokładzie. Później ta sama Izba Handlu prowadzi dochodzenie w sprawie zatonięcia tego statku i stąd wybielenie sprawy. Osobiście nie jestem zainteresowany w tym, aby całą winę przypisać Izbie Handlu, bądź przedsiębiorstwu White Star Line, chociaż tak naprawdę trudno było tego uniknąć, gdy sprawę prowadził jeden z najzdolniejszych prawników Anglii, zębami i pazurami walczący o udowodnienie, że tu czegoś nie wystarczało, tam czegoś nie było, choć od wielu lat doskonale wiedziano o stale wiszącej nad głową możliwości wydarzenia takiego wypadku. Myślę, że sprawę wygrała Izba Handlu i White Star Line.

Gdy powołano amerykańską komisję nastąpiła istna histeria gazet brytyjskich. Naigrywano się z senatora Smitha, wyrażano oburzenie jakim prawem brytyjskim statkiem zajmuje się ta komisja. A przecież statek był własnością Amerykanina, płynęli na nim też Amerykanie. Senator Smith przygotował się do tego dochodzenia włącznie z wizją lokalną z świadkami katastrofy na Olympicu (bliźniaku Titanica).

Po latach uznaje się, że dochodzenie amerykańskiej komisji było bardziej wszechstronne niż komisji brytyjskiej. Pozwoliło ono ustalić co stało się w tych tragicznych godzinach katastrofy. Natomiast kwestie techniczne lepiej rozpoznała brytyjska komisja.

Całość obrad dwóch komisji jest dostępna w Internecie pod adresem http://www.titanicinquiry.org/


Bibliografia:

Geoffrey Marcus ― Dziewicza podróż, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1974

D.A. Butler ― Niezatapialny. Pełna historia RMS Titanic, Wydawnictwo Magnum 1998

Titanic na giloszach

Stworzyłam parę rysunków z RMS Titanic na giloszu.